خريد اينترنتي نقره

ساليان سال است كه نقره اعتنا آدم را به خويش جلب نموده است . فرهنگ هاي اول رسوبات نقره را در مقادير دوچندان بر روي زمين يا اين كه نزديك مرحله زمين يافتند . اثرها اين فرهنگ وتمدن ها دربرگيرنده جواهرات , شي ءها مذهبي و ظروف خوراك بودند . اين فلز در زمان ساليان سال نتقطه اوج تاريخي مهمي را با خصوصيت هاي عرفاني خويش به وجود آورده است و همينطور بعنوان وسيله داد و ستد مورد استفاده قرار مي گرفت . بازرگانان بين النهرين در سال 700 پيش از ولادت مسيح از نقره بعنوان وسيله مبادله كالا استفاده مي كردند .
نقره احتمال دارد اولي فلزي باشد كه از سنگ معدن تصفيه شده‌است . استخراج نقره پنج هزار سال قبلي آغاز شده و نخستين دفعه 3000 سال پيش از ولادت مسيح در آناتوليا ( تركيه مدرن ) استخراج شد . هنر عمل با نقره به زمان روم شرقي , فينيقيه و امپراطورهاي مصري برمي گردد , جاييكه نقره در اسباب و اثاث آشپزخانه , جواهرات , دكمه ها , تسحيلات , تجملات و تزئينات اسب , باكس ها و بقيه كالاها مورد استفاده قرار مي گرفت .
در سال 1792 , نقره نقشي حساس در نظام مالي آمريكا ايالات متحده بر عهده داشت . وقتي كه كنگره , پول همگاني را مبني بر دلار نقره اي و ارتباط اثبات آن با طلا و جواهرات , قرار اعطا كرد . نقره براي ضرب سكه مرزو بوم مورد استفاده قرار مي گرفت تا‌وقتي‌كه استفاده از آن در سال 1965 توقيف شد .
امروزه , نقره بعنوان يك كالاي باارزش و كاربردي صنعتي و هم بعنوان يك سپرده گذاري ديدني روي فلزات باارزش به حساب آورده مي شود و اگر‌چه نسبتا كيميا است ولي در بين فلزات قيمتي ارزانترين است . مطرح ترين كشورهاي توليدكننده نقره مكزيك , پرو , ايالات متحده , استراليا و شيلي مي باشند . منابع نقره دربرگيرنده : نقره اي كه مستقيما استخراج شده , نقره اي كه بعنوان محصول فرعي از طلا و جواهرات , مس , سرب و روي استخراج مي گردد و نقره استخراج شده از مواد بازيافت شده .
معادن نقره در پرو و مكزيك كماكان بيشترين توليدكنندگان در عالم مي باشند و امروزه راه‌هاي ساخت جواهرآلات نقره اي دربين بوميان تغيير و تحول متعددي نكرده است . قيمت نقره تحت عنوان جواهر و فلز اسباب آشپزخانه , آن را انگيزه اول معدنچيان قرار بخشيد و كشف كامستاك بار گذاري در نوادا در سال 1895 بازار رقابت بين طلا جواهرات و نقره را داغ كرد .



در سالهاي اخير , نقره اكثري از بها خويش را تحت عنوان فلز بازيافتي و كالاي قابل داد و ستد , از دست داده است . گرچه , بها ذيل آن اكثر وقت ها به‌اين معناست كه نقره تحت عنوان فلز بيشتر در سبك هاي جواهري اثرگذاشته و به صنعتگران نقره آزادي داده است تا طرح هاي نو و ابتكاري كه بعدها در طلا و جواهرات و پلاتينيوم بيشتر تكرار شد را آزمون نمايند .

, ساخت

خريد اينترنتي نقره

اشياء نقره براي تزئينات و جواهرآلات و استفاده هاي عمومي و معمول , صرفا روش استفاده از نقره بغير از ضرب آن بود كه هنوز استفاده و كاربرد مهمي براي نقره است . اين مورد ها مشتمل بر قاشق و چنگال و كارد , پارچ , پيش دستي , سيني , فنجان , استكان ها , كاپ ها , فريم , نقره جات كليسا , گلدان , لامپ و جواهراتي زيرا گردن بند , دستبند و النگو , بشكه شكاف كن , آويز و رينگ است . نقره را در ساخت وسايل موسيقي مثل فلوت نيز بكار مي مارك . پيشين از جنبه هاي پولي و پشتيبان مالي و تزئيناتي , خاصيت باكتري كشي نقره و كاربرد آن در وسايل آشپزخانه , جنبه با اهميت و آخر و عاقبت سازي را در بازار خريد اين فلز ايفا مي كند .
امروزه آلياژهاي نقره - مس با سكو خلوص 1000 /925 , 1000 /835 و 1000 /800 بعلت ويژگيهاي مطلوب آن ها نيز در ساخت و نيز درمصرف و استفاده آن ها , به نيز شكلي و با هر سكو خلوصي در جواهرآلات بكار مي رود . اكنون ميزان خلوص نقره را به ( درهزار ( بيان مي كنند ولي در قديم از واحد ( لوت ( استفاده مي شد . مرتبه خلوص را بر طبق سيستم روسي سولفوتينك نيز بيان مي كنند .
مواد استاندارد 925 Ag , 835 Ag , 800 Ag به شكل برگه , باند , سيم , ميله و شمش و پروفيل عرضه مي شود . فرآيند صنعتي توليد آلياژ درز اجاق گاز خلاء را با قالب گيري و شكل دهي در موقعيت سرد دنبال مي كردند كه اكنون اين دو فرآيند جاي خويش را به قالب گيري پيوسته داده است . از لحاظ همگن بودن , عده شدگي و انقباض , حفرات گاز يا حبابهاي گاز مو جود و شكل پذيري , كيفيت آلياژها خوبتر شده‌است .
هوازدگي نقره ناشي از تشكيل سولفيد نقره است كه در نتيجه سولفيد هيدروژن و مشتقات آلي و غير آلي آن حاصل مي شود . وجود طلا و جواهرات , پلاتين يا پالاديم در آلياژ , مقاومت آن را در قبال هوازدگي افزايش مي دهد ولي گران تمام مي شود . اجزاي آلياژهاي فلزات پايه نظير نقره و كادميم , رنگ و جلا را فارغ از ممانعت كامل از هوازدگي تغيير مي دهد . پوشش الكتروليتي نقره از آلياژ معمولي مس - نقره در قبال هوازدگي مقاوم خيس است . پوشش روديم كه در زمانهاي قديم گاهگاه بكار مي رفت , گران مي باشند و ظواهر آن را تغيير مي دهند , اگرچه كه اين تغيير بسيار اندك است . پوشش هاي بي رنگ ( براي مثال لاكرها ) نيز ظواهر و تراز نقره را حاد مي كنند .
خزينه ها يا حوضچه هاي زدايش لايه هوا زده نيز سولفيد نقره را به نقره خالص احيا مي كنند كه سواي آسيب رساندن در ظاهر آن , شسته شده و پاك مي شود . خميرهايي نيز كه استفاده مي شوند , مواد ساينده بسيار ريز دانه و مواد احيا كننده اي همچون دي تيونيت سديم دارا‌هستند . موادي كه به تراز نقره مي زنند ( مثل تركيبات با بنيان هاي اصلي سيليكون ) , نگهداري بيشتري را موجب مي شوند .
از هوازدگي وسايلي همچون ظروف آشپزخانه مي توان با پيچيدن آنان در پارچه هاي داراي مقادير كمي نقره جلوگيري كرد . اين جامه ها تركيبات سولفيدي هوا را جذب مي كنند و اين دستور از واكنش آنان با سطح هاي فلزات جلوگيري مي كند . موثرترين روش , كار صبر فرساي پاك كردن آنان با خمير است كه خير فقط لايه سطحي سولفيد نقره را از بين مي موفقيت , بلكه با از بين بردن ناهمواري هاي مرحله ظروف , موجب ايجاد مرحله صيقل و صاف شده و جلا و برق اصلي و اوليه نقره را به آن بازمي گرداند .
فرآيند رنگ دهي به نقره عبارتند از سفيد كردن با اسيد سولفوريك و ايجاد نقره اكسيد شده كه نوعي هوازدگي بحساب مي آيد .

خريد اينترنتي نقره
- فرمولav : - سيستم : كوبيك - رنج : ۳ تا ۲/۵ - رساناي جريان الكتريسيته و دما : عالي به فرمول شيميايي Ag در سيستم كوبيك متبلور مي توان به موقعيت خالصي در طبيعت , از مس كمتر و از طلا جواهرات خيلي كمتر است . در محل شكستگي جديد سپيد نقره‌اي‌ است . اما تراز شكستگي آن در جوار هوا تيره يا اين كه سياه ميگردد . جلاي فلزي داراست . چكش خوار است و قابليت و امكان كشش آن دوچندان است . ورقه‌هاي فراوان نازكي از آن مي‌توان تنظيم كرد . مشقت آن ۲/۵ است . رساناي عالي برق و دما است . دارنده بلورهاي كج شده به طور شاخه است . به شكل جمع نامنظم و فلس و برگه نظير چشم ميشود . - خصوصيت شاخص : توسط رنگ , شكستگي استخواني رنگ و چكش‌خواري و چگالي به سادگي مي‌توان آن را تشخيص اعطا كرد . - بروز : نقره آزاد به اندازه كم به گستردگي فراوان در زونهاي اكسيد چشم مي شود . نهشته‌هاي بزرگ نقره معمولاً به طور اول از محلولهاي هيدروترمال جدا شده و ته‌‌نشين ميگردد . در رگه‌هاي گرمايي كانيهاي نقره‌دار يافت مي شود . - كاربرد : معمولاًُ نقره را به طور آلياژ با مس در صنعت به كار مي برند . در موقعيت خاص بودن در ميله كاري و تهيه و تنظيم بوته‌هاي اختصاصي ذوب مواد قليايي در شيمي براي بدست آوردن تركيبات متعدد به كار ميبرند . در تهيه و تنظيم فيلمهاي عكاسي و آبكاري , ساخت آلياژهاي نقره و وسايل الكتريكي هم بكار ميرود .

خريد اينترنتي نقره يك عنصر شيميايي با آرم Ag است . نقره فلزي قابل انعطاف , سفيدرنگ , درخشان و ديدني است كه ميان تمام موادسازنده , بالاترين ميزان رسانايي الكتريكي و ميان تمام فلزات بيشترين ميزان رسانايي گرمايي را دارااست . نقره در طبيعت نيز به طور خالص و نيز به طور آلياژ ارگانيك همراه با طلا و جواهرات و ديگر فلزات و نيز در بعضا سنگ‌هاي معدني يافت مي شود . بيشترين ساخت نقره دنيا تحت عنوان جانبي از استخراج مس , نيكل , سرب و روي به دست ميايد .
نقره يك كدام از فلزات گران‌بها به شمار ميرود و بيشتر كاربردهاي آن هم ناشي از قابليت‌هاي آن تحت عنوان يك فلز گران‌بها و همينطور امكان رسانايي بالاي آن است . در سال‌هاي اخير بيشترين مصرف نقره به ترتيب در بخش صنعت ( مخصوصا صنعت هاي الكترونيك ) , ساخت جواهرات و اسباب و اثاث دكوري , ايجاد سكه و گردنبند , عكاسي و ساخت ظروف و اسباب غذاخوري بوده‌است . از ساير كاربردهاي نقره مي‌توان به ساخت آينه و دوربين , تحت عنوان كاتاليزور فرايندهاي شيميايي , ملغمه پركردن دندان و ساخت بعضي سازهاي موسيقي اشاره نمود . ضمن اين‌كه سكه‌ها و شمش‌هاي نقره براي سرمايه‌گذاري و تحت عنوان پناه امن سرمايه به‌كار ميروند .
ايجاد جهاني نقره در سال ۲۰۱۰ بيش تر از ۲۲ هزار بدن بوده كه بيشتر از ۵ برابر ايجاد طلاست . بهاي اين فلز نيز در ماه مارس ۲۰۱۷ بيش تر از ۱۸ دلار براي هر اونس تروا معادل بيشتراز ۲ ميليون تومان براي هر كيلوگرم بوده‌است كه تقريباً يك هفتادم بهاي طلاست . در حين يكصد سال اخير بها نقره از يك پانزدهم تا يك صدم بها طلا جواهرات متغير بوده‌است .
مكزيك با ۴۵۰۰ بدن مطرح ترين توليدكننده نقره عالم است و پرو و چين با اختلاف يه خرده بعد از آن قرار ميگيرند . در سال ۲۰۱۰ استراليا , شيلي , بوليوي , ايالات متحده , لهستان , روسيه و آرژانتين به ترتيب در رتبه‌هاي چهارم تا دهم ايجاد نقره قرار دارا هستند . در قبل از كلمه و واژه سيم براي ناميدن اين فلز استفاده مي شد . اسم لاتين اين فلز argentum است كه از ريشه هندواروپايي arg - در معناي خاكستري يا اين كه براق ميايد . نقره عنصري است فلزي با عدد اتمي ۴۷ در گروهIb و در زمان چهارم جدول تناوبي قرار دارد . جرم اتمي ۱۰۷٫۸۶۸٬ظرفيت ۱ دارنده دو ايزوتوپ استوار است بيشتر نقره جهان از معادن سنگ‌هاي مس , مس - نيكل , سرب و سرب - روي در كشورهايي زيرا مكزيك , پرو , چين , استراليا , شيلي و بوليوي به دست مي آيد . ساخت جهاني نقره در سال ۲۰۱۰ بيش تر از ۲۲ هزار بدن ( ۷۳۵٫۹ ميليون اونس تروا ) بوده كه بيشتر از ۵ برابر ايجاد طلاست و ارتقاء ۲٫۵ درصدي را نسبت به سال قبلي نشان ميدهد . البته كل عرضه نقره در جهان ۱۰۵۶ ميليون اونس بوده كه ساير آن به بازيافت نقره ( حدود ۲۱۵ ميليون اونس ) و فروش نقره بوسيله دولت‌ها و اشخاص مربوط ميگردد .
بهاي نقره در ماه مارس ۲۰۱۴ بيشتراز ۲۱ دلار براي هر اونس تروا معادل بيش تر از ۲ ميليون تومان براي هر كيلوگرم بوده‌است كه تقريباً يك پنجاه‌وهشتم بها طلاست . در زمان يكصد سال اخير ارزش نقره از يك پانزدهم تا يك صدم طلا و جواهرات متغير بوده‌است .
نقره هم همانند ديگر فلزات گران‌بها به دليل عرضه و تقاضاهاي مرتبط با سرمايه‌گذاري نوسانات شديد را تجربه كرده‌است . بها نقره در اوايل ده سال ۱۹۷۰ كمتر از دو دلار براي هر اونس بود البته در سال ۱۹۸۰ تا ۴۹ . ۹۵ دلار براي هر اونس پروش يافت . بعد به كمتر از ۱۰ دلار كاهش پيدا كرده و در زمان ده سال ۱۹۹۰ عمدتاً در بها ۴ تا ۶ دلار خريد و فروش مي شد . در سال ۲۰۰۷ ارزش نقره بعد از حدود دو ده سال مجدد دورقمي شد و در سال‌هاي بعداز آن با يك رويش پر سرعت تا بها ۴۹ . ۷۶ دلار در آوريل ۲۰۱۱ ارتقاء يافت . از سال ۲۰۱۲ بها نقره مجدد كاهش يافت و ميانگين ارزش آن در سال ۲۰۱۳ به ۲۳ . ۷۹ دلار رسيده و در مارس ۲۰۱۴ بيشتراز ۲۱ دلار براي هر اونس داد و ستد مي شود .

خريد اينترنتي نقره

1
درطول روز ۵ روز شنبه در ۲۷ مارس سال ۱۹۸۰ , ارزش نقره به يك دفعه سقوط كرد و اين نزول قيمت به حدي رسيد كه وحشت همگاني بين سرمايه گذاران توليد كرده و اين تغيير و تحول حتي‌د‌ر ديگر كالاها هم تاثير منفي گذاشت . به همين خاطر , اين روز را در مورخ تحت عنوان «۵ روز شنبه نقره اي» ثبت كرده اند .
استفاده از نقره در شيشه هاي خودرو
2
از‌آن‌جا‌كه نقره يكي‌از شايسته ترين فلزهاي رساناي گرماست از آن براي خطوطي كه در شيشه هاي عقب خودرو ميبينيد , استفاده ميگردد . نقش اين خطوط گرم كردن شيشه در روزهاي سرد زمستاني است تا از يخ زدن آن پيشگيري نمايد .
نقره از كجا به دست مي آيد؟
منبع حساس و بزرگ استخراج نقره در مملكت مكزيك و پرو واقع شده‌است . ايالت متحده ايالات متحده , كانادا , روسيه , چين و استراليا هم ديگر توليدكننده هاي بزرگ نقره در دنيا به شمار ميروند .
نقره در خوراك
3
نقره به طور خالص براي تن ضرري ندارد و مي توان از آن براي تزئين غذاهاي استفاده كرد . در سرزمين هند , بعضي از غذاها با يك صفحه نازك از نقره كه به «ورق» موسوم است , تزئين مي‌شوند .
آيا ميدانيد فضانوردان به چه شكل آب خالص مي نوشند؟
بعداز انجام ۲۳ روش متعدد براي تصفيه آب , ناسا , نقره را تحت عنوان عنصر داراي اهميت تصفيه آب در پايانه فضايي برگزيد .

دوشنبه 23 آذر 1394 خريد اينترنتي نقره سبك زندگيتاريخچه انگشترانگشتر پيشينه اي نامعلوم دارد به طوريكه به طور قطع مشخص نيست از چه زماني مورد استفاده قرار گرفته است.
شواهد نشان مي دهد كه انگشتر، از مصر باستان، در پي تكامل «مُهر» سرچشمه گرفته باشد؛ چون مُهرها نشانه قدرت بودند، افرادي كه مُهرهاي برجسته و انگشتر خاتم «مُهر» داشتند، به عنوان اشخاص قدرتمند و بانفوذ، مورد احترام مردم قرار مي گرفتند. مقامات بالاي حكومت نيز با اعطاي انگشترشان به نماينده هاشان، براي اجراي فرامينشان، اختيار تام مي دادند كه در تورات نيز به نمونه اي از اين عمل، اشاره شده است: «سپس فراهه، انگشترش را درآورد و به جوزف داد». به احتمال زياد، تغيير و تحوّل انگشتر خاتم و تبديل شدن آن به يكي از آلات زينتي نيز در مصر باستانْ رخ داده است. زنان ثروتمند مصري، انگشترهايي از طلا، دست مي كردند و زنان طبقه پايين نيز از انگشترهايي با قيمت هاي ارزان تر، از جنس نقره، بُرنز، شيشه يا سفال هاي رنگي استفاده مي كردند.
يونانيان و رومي ها در ساخت انگشترهاي زينتي، بيش از ديگر تمدن ها دقت و ظريف كاري به خرج داده اند. بين سال هاي 31 تا 449 قبل از ميلاد، در روم باستان، شهروندان، فقط از انگشترهاي آهني استفاده مي كردند. استفاده از انگشتر، براي برده ها ممنوع بود. با شروع دوره امپراتوري (حدود 31 قبل از ميلاد)، تمامي اين قوانين تغيير كردند يا كنار گذاشته شدند. انگشترهاي طلا نيز رواج يافتند و قانون، حق استفاده از انگشترهاي طلا را كه در درجه اوّل، محدود به سفيران كبير مي شد، تغيير داده، به اعضاي رسمي مجلس سنا، كنسول ها و افسران ارشد دولت نيز داده شد.براي نظارت دقيق به استفاده از انگشتر، قوانين گوناگوني در روم باستان (بعد از سال 31 قبل از ميلاد)، به تصويب رسيد. پِليني (pliny)، در كتاب «تاريخ طبيعي» مي گويد: «انگشتر، اوّلين بار در اساطير يوناني، وارد شده است. وقتي كه «پرومتئوس (پروميته)» جرئت پيدا مي كند تا آتش را براي استفاده زميني ها از آسمان بدزدد. به خاطر اين خطاي عمدي، «زئوس»، خداي خدايان، او را به مدّت سي هزار سال، به قلّه كوه «كاوكازوس (قفقاز)»، مي بندد. در اين مدّت، كركسي از جگرش او را غذا مي داد. بعد از سال ها تلاش و كوشش، پرومتئوس، موفّق به كندن قسمتي از صخره اي كه زنجير به آن بسته شده بود مي شود و خود را از اسارتْ نجات مي دهد. سرانجام، زئوس نيز دلش نرم مي شود و پرومتئوس را از زنجيرها رهايي مي بخشد؛ ولي براي اين كه پرومتئوس ديگر بي حرمتي نكند، زئوس به او دستور مي دهد كه حلقه اي از زنجير خود را در انگشتش فرو كند».با اين كه داستان پليني، افسانه به نظر مي رسد، ولي با وجود اين، در آداب و رسوم، جايگاه ويژه اي پيدا كرده است. جيمز مك كارگي مي نويسد: «وقتي كه يك برده رومي، آزاد مي شد، همراه آزادي اش يك كلاه، يك جليقه و يك انگشتر آهني هديه مي گرفت. برده ها كه با زنجيرهاي قفقازي بسته مي شدند، وقتي آزاد مي شدند، مجبور بودند كه به عنوان نشانه پرومتئوس، حلقه اي از آن زنجير را در دست خود، حفظ كنند. برده ها هرگز مجاز به استفاده از انگشتر طلا نبودند».
رومي ها، تنها از انگشتر براي تعيين طبقه اجتماعي استفاده نمي كردند؛ بلكه از آن براي ازدواج نيز استفاده مي كردند. طي مراسم نامزدي، داماد، يك انگشتر ساده آهني به نشانه تعهّد و توانايي مالي براي حمايت از عروس، به خانواده عروس مي داد. مراسم نامزدي كه به طور ساده اي برگزار مي شد، بسيار مهم تر از مراسم ازدواج قلمداد مي شد و ارزش والايي داشت. ايين مسيحيت نيز بعدها اين سنّت را به عنوان بخشي از مراسم ازدواج پذيرفت.
در ميان بت پرستان باستان نيز به هنگام ازدواج، داماد، ريسماني را به مچ دست و مچ پاي عروس، به نشانه در بند كشيدن روح عروس و كنترل روح او مي بستند.
در تاريخ، داستان هاي زيادي نيز از نيروي سحرآميز انگشتر، نقل شده است. حضرت سليمان، انگشتري داشت كه او را هر روز ظهر به جايي در آسمان مي برد كه مي توانست اسرار زمين را بشنود. همچنين در داستاني ديگر چنين آمده است كه حضرت سليمان، روي انگشترش، نگيني داشت كه تصوير هر كسي و هر جايي را كه مي خواست ببيند، مثل ايينه، به او نشان مي داد و از آن در قضاوت هايش بين مردم استفاده مي كرد. در داستان ديگري نيز آمده است كه بعدها اين انگشتر، به دست ساحران يهودي مي افتد كه به وسيله آن، شيطان را از بيني بيمارها بيرون مي كشيدند.
درباره نيروي شفابخش انگشترها، از پزشك معروف يوناني، گالن كه در قرن دوم بعد از ميلاد مي زيست نوشته هايي بر جاي مانده است. وي از طلسم هاي سبز يشمي پادشاهان مصري نام مي برد كه طرحي از اژدهايي داشتند كه به وسيله اشعه هاي نور، احاطه شده بود.گالن، بر اين عقيده بود كه اين طلسم ها داروي بسيار مؤثر و شفابخشي براي بيماري هاي سوء هاضمه بودند و از چند انگشتر پزشكي نيز نام مي برند، از جمله انگشترهاي پادشاهي كه به انگشترهاي «عضله» معروف بودند و عقيده بر اين داشتند كه اين انگشترها دردهاي گرفتگي و ناراحتي هاي عضله را شفا مي دهد.پادشاه انگلستان، ادوارد، در قرن يازدهم بعد از ميلاد، انگشترهاي شفادهنده را ترويج داد. داستان از اين قرار است كه روزي ادوارد، با مسافر پيري مواجه مي شود كه هيچ پولي نداشت. مسافر پير، «آپوستين جان»، لباس مبدّل بر تن داشت. مسافر پير، انگشتر پادشاه را گرفته، بعد از اين كه دعاي خير براي او مي كند، انگشتر را به او برمي گرداند و به او مي گويد كه نيروي شفابخشي به انگشتر او داده است. از آن زمان، تا زمان ملكه «مري اوّل» كه در قرن شانزدهم بعد از ميلاد مي زيست، در روز جمعه قبل از عيد پاك، به راز و نياز مشغول مي شدند و انگشتر را بين مردم پخش مي كردند و عقيده داشتند كه با اين كار، از شرّ بيماري ها رهايي پيدا مي كنند.
ترويج انگشتر ازدواج از روم باستان آغاز شد. در حقيقت، امروزه داستان حلقه نامزدي در روم باستان، مي تواند براي ما آموزنده باشد. همان گونه كه پيش تر بحث شد، حلقه نامزدي در ابتدا، حلقه اي ساده از آهن بود كه بعدها به حلقه هاي طلايي و زينتي تغيير يافت. در دائرة المعارف «بريتانيكا» آمده است: «بخشيدن يك حلقه براي برجسته كردن مراسم نامزدي يك سنّت رومي كهن است». حلقه، احتمالاً يك عهد و پيماني بوده است كه طرفين بايد به آن وفادار مي شدند و به آن عمل مي كردند. در زمان پليني (سال هفتادِ پيش از ميلاد) هنوز حلقه، يك سنّت پسنديده و مثبت در بين مردم بوده و استفاده از حلقه هاي آهني در اين گونه مراسم ها، رايج بوده است، بويژه در مراسم ازدواج. اين گونه استفاده از حلقه ازدواج كه همراه با تعهّد طرفين بود، توسط كليسا، ازهمان زمان، پذيرفته شد و از قرن يازدهم ميلادي، دعاي خير و اوراد خاص آن نيز به مراسم اضافه گرديد.

خريد اينترنتي نقره

از ريشه و تاريخچه انگشتر چه مي دانيد؟اَنگُشتَر يا حَلقهٔ دست نواري معمولاً از جنس فلز است كه معمولاً به عنوان زينت به‌دور انگشتان دست قرار مي‌گيرد.انگشتر كه به انگشت مي‌شود يكي از نمادين‌ترين جواهر آلات است زيرا بعضي از انگشترها حلقه ازدواج هستند و بعضي از انگشترها ميراث خانوادگي اشخاصند كه از مادر يا پدر آنها به ارث رسيده‌است.حلقه‌هاي ويژه انگشت دست را انگشتر نيز مي‌گويند.حلقه‌هاي زينتي ديگري براي بازو يا گردن نيز وجود دارد. برخي از انگشترها بسيار بزرگ و درشت هستند كه براي دستان ظريف و كوچك مناسب نيست. اما افرادي با انگشتان كشيده در انتخاب مدل انگشتر آزادند.انگشتر فيروزه نيشابوري مردانه سوال مهمي كه در اينجا مطرح مي باشد اين است كه:انگشتر از كجا به وجود آمد و ريشه ي آن از كجاست؟آيا انگشتر همان گردنبند است كه به مرور زمان جهت حمل آسان و زيبايي به دست آمده است و به انگشتر تبديل شده است؟داستان انگشتر، تا اندازه اي شبيه خود انگشتر است؛ نه شروعي معين دارد و نه پاياني مشخص. هيچ كس نمي تواند به طور قطع بگويد كه انگشتر، از چه زماني مورد استفاده قرار گرفته است. به نظر مي رسد كه انگشتر، از مصر باستان، در پي تكامل «مُهر» سرچشمه گرفته باشد؛ چون مُهرها نشانه قدرت بودند، افرادي كه مُهرهاي برجسته و انگشتر خاتم «مُهر» داشتند، به عنوان اشخاص قدرتمند و بانفوذ، مورد احترام مردم قرار مي گرفتند. مقامات بالاي حكومت نيز با اعطاي انگشترشان به نماينده هايشان، براي اجراي فرامينشان، اختيار تام مي دادند كه در تورات نيز به نمونه اي از اين عمل، اشاره شده است: «سپس فراهه، انگشترش را درآورد و به جوزف داد».به احتمال زياد، تغيير و تحوّل انگشتر خاتم و تبديل شدن آن به يكي از آلات زينتي نيز در مصر باستانْ رخ داده است.زنان ثروتمند مصري، انگشترهايي از طلا، دست مي كردند و زنان طبقه پايين نيز از انگشترهايي با قيمت هاي ارزان تر، از جنس نقره، بُرنز، شيشه يا سفال هاي رنگي استفاده مي كردند.يونانيان و رومي ها در ساخت انگشترهاي زينتي، بيش از ديگر تمدن ها دقت و ظريف كاري به خرج داده اند. بين سال هاي ۳۱ تا ۴۴۹ قبل از ميلاد، در روم باستان، شهروندان، فقط از انگشترهاي آهني استفاده مي كردند.جالب اين قسمت كه استفاده از انگشتر، براي برده ها ممنوع بود.با شروع دوره امپراتوري (حدود ۳۱ قبل از ميلاد)، تمامي اين قوانين تغيير كردند يا كنار گذاشته شدند. انگشترهاي طلا نيز رواج يافتند و قانون، حق استفاده از انگشترهاي طلا را كه در درجه اوّل، محدود به سفيران كبير مي شد، تغيير داده، به اعضاي رسمي مجلس سنا، كنسول ها و افسران ارشد دولت نيز داده شد.براي نظارت دقيق به استفاده از انگشتر، قوانين گوناگوني در روم باستان (بعد از سال ۳۱ قبل از ميلاد)، به تصويب رسيد.پِليني (pliny)، در كتاب «تاريخ طبيعي»مي گويد: «انگشتر، اوّلين بار در اساطير يوناني، وارد شده است.وقتي كه «پرومتئوس (پروميته)» جرئت پيدا مي كند تا آتش را براي استفاده زميني ها از آسمان بدزدد. به خاطر اين خطاي عمدي، «زئوس»، خداي خدايان، او را به مدّت سي هزار سال، به قلّه كوه «كاوكازوس (قفقاز)»، مي بندد. در اين مدّت، كركسي از جگرش او را غذا مي داد.بعد از سال ها تلاش و كوشش، پرومتئوس، موفّق به كندن قسمتي از صخره اي كه زنجير به آن بسته شده بود مي شود و خود را از اسارتْ نجات مي دهد.سرانجام، زئوس نيز دلش نرم مي شود و پرومتئوس را از زنجيرها رهايي مي بخشد؛ ولي براي اين كه پرومتئوس ديگر بي حرمتي نكند، زئوس به او دستور مي دهد كه حلقه اي از زنجير خود را در انگشتش فرو كند».با اين كه داستان پليني، افسانه به نظر مي رسد، ولي با وجود اين، در آداب و رسوم، جايگاه ويژه اي پيدا كرده است. جيمز مك كارگي مي نويسد: «وقتي كه يك برده رومي، آزاد مي شد، همراه آزادي اش يك كلاه، يك جليقه و يك انگشتر آهني هديه مي گرفت.برده ها كه با زنجيرهاي قفقازي بسته مي شدند، وقتي آزاد مي شدند، مجبور بودند كه به عنوان نشانه پرومتئوس، حلقه اي از آن زنجير را در دست خود، حفظ كنند. برده ها هرگز مجاز به استفاده از انگشتر طلا نبودند».رومي ها، تنها از انگشتر براي تعيين طبقه اجتماعي استفاده نمي كردند؛ بلكه از آن براي ازدواج نيز استفاده مي كردند. طي مراسم نامزدي، داماد، يك انگشتر ساده آهني به نشانه تعهّد و توانايي مالي براي حمايت از عروس، به خانواده عروس مي داد. مراسم نامزدي كه به طور ساده اي برگزار مي شد، بسيار مهم تر از مراسم ازدواج قلمداد مي شد و ارزش والايي داشت. آيين مسيحيت نيز بعدها اين سنّت را به عنوان بخشي از مراسم ازدواج پذيرفت.در ميان بت پرستان باستان نيز به هنگام ازدواج، داماد، ريسماني را به مچ دست و مچ پاي عروس، به نشانه در بند كشيدن روح عروس و كنترل روح او مي بستند.در تاريخ، داستان هاي زيادي نيز از نيروي سحرآميز انگشتر، نقل شده است.حضرت سليمان، انگشتري داشت كه او را هر روز ظهر به جايي در آسمان مي برد كه مي توانست اسرار زمين را بشنود. همچنين در داستاني ديگر چنين آمده است كه حضرت سليمان، روي انگشترش، نگيني داشت كه تصوير هر كسي و هر جايي را كه مي خواست ببيند، مثل ايينه، به او نشان مي داد و از آن در قضاوت هايش بين مردم استفاده مي كرد. در داستان ديگري نيز آمده است كه بعدها اين انگشتر، به دست ساحران يهودي مي افتد كه به وسيله آن، شيطان را از بيني بيمارها بيرون مي كشيدند.درباره نيروي شفابخش انگشترها، از پزشك معروف يوناني، گالن كه در قرن دوم بعد از ميلاد مي زيست نوشته هايي بر جاي مانده است. وي از طلسم هاي سبز يشمي پادشاهان مصري نام مي برد كه طرحي از اژدهايي داشتند كه به وسيله اشعه هاي نور، احاطه شده بود.گالن، بر اين عقيده بود كه اين طلسم ها داروي بسيار مؤثر و شفابخشي براي بيماري هاي سوء هاضمه بودند و از چند انگشتر پزشكي نيز نام مي برند، از جمله انگشترهاي پادشاهي كه به انگشترهاي «عضله» معروف بودند و عقيده بر اين داشتند كه اين انگشترها دردهاي گرفتگي و ناراحتي هاي عضله را شفا مي دهد.پادشاه انگلستان، ادوارد، در قرن يازدهم بعد از ميلاد، انگشترهاي شفادهنده را ترويج داد. داستان از اين قرار است كه روزي ادوارد، با مسافر پيري مواجه مي شود كه هيچ پولي نداشت. مسافر پير، «آپوستين جان»، لباس مبدّل بر تن داشت. مسافر پير، انگشتر پادشاه را گرفته، بعد از اين كه دعاي خير براي او مي كند، انگشتر را به او برمي گرداند و به او مي گويد كه نيروي شفابخشي به انگشتر او داده است. از آن زمان، تا زمان ملكه «مري اوّل» كه در قرن شانزدهم بعد از ميلاد مي زيست، در روز جمعه قبل از عيد پاك، به راز و نياز مشغول مي شدند و انگشتر را بين مردم پخش مي كردند و عقيده داشتند كه با اين كار، از شرّ بيماري ها رهايي پيدا مي كنند.ترويج انگشتر ازدواج از روم باستان آغاز شد.در حقيقت، امروزه داستان حلقه نامزدي در روم باستان، مي تواند براي ما آموزنده باشد. همان گونه كه پيش تر بحث شد، حلقه نامزدي در ابتدا، حلقه اي ساده از آهن بود كه بعدها به حلقه هاي طلايي و زينتي تغيير يافت. در دائره المعارف «بريتانيكا» آمده است: «بخشيدن يك حلقه براي برجسته كردن مراسم نامزدي يك سنّت رومي كهن است».حلقه، احتمالاً يك عهد و پيماني بوده است كه طرفين بايد به آن وفادار مي شدند و به آن عمل مي كردند. در زمان پليني (سال هفتادِ پيش از ميلاد) هنوز حلقه، يك سنّت پسنديده و مثبت در بين مردم بوده و استفاده از حلقه هاي آهني در اين گونه مراسم ها، رايج بوده است، بويژه در مراسم ازدواج. اين گونه استفاده از حلقه ازدواج كه همراه با تعهّد طرفين بود، توسط كليسا، از همان زمان، پذيرفته شد و از قرن يازدهم ميلادي، دعاي خير و اوراد خاص آن نيز به مراسم اضافه گرديد.

دوشنبه دستبند نقره 23 آذر 1394 سبك زندگيتاريخچه انگشترانگشتر پيشينه اي نامعلوم دارد به طوريكه به طور قطع مشخص نيست از چه زماني مورد استفاده قرار گرفته است.
شواهد نشان مي دهد كه انگشتر، از مصر باستان، در پي تكامل «مُهر» سرچشمه گرفته باشد؛ چون مُهرها نشانه قدرت بودند، افرادي كه مُهرهاي برجسته و انگشتر خاتم «مُهر» داشتند، به عنوان اشخاص قدرتمند و بانفوذ، مورد احترام مردم قرار مي گرفتند. مقامات بالاي حكومت نيز با اعطاي انگشترشان به نماينده هاشان، براي اجراي فرامينشان، اختيار تام مي دادند كه در تورات نيز به نمونه اي از اين عمل، اشاره شده است: «سپس فراهه، انگشترش را درآورد و به جوزف داد». به احتمال زياد، تغيير و تحوّل انگشتر خاتم و تبديل شدن آن به يكي از آلات زينتي نيز در مصر باستانْ رخ داده است. زنان ثروتمند مصري، انگشترهايي از طلا، دست مي كردند و زنان طبقه پايين نيز از انگشترهايي با قيمت هاي ارزان تر، از جنس نقره، بُرنز، شيشه يا سفال هاي رنگي استفاده مي كردند.
يونانيان و رومي ها در ساخت انگشترهاي زينتي، بيش از ديگر تمدن ها دقت و ظريف كاري به خرج داده اند. بين سال هاي 31 تا 449 قبل از ميلاد، در روم باستان، شهروندان، فقط از انگشترهاي آهني استفاده مي كردند. استفاده از انگشتر، براي برده ها ممنوع بود. با شروع دوره امپراتوري (حدود 31 قبل از ميلاد)، تمامي اين قوانين تغيير كردند يا كنار گذاشته شدند. انگشترهاي طلا نيز رواج يافتند و قانون، حق استفاده از انگشترهاي طلا را كه در درجه اوّل، محدود به سفيران كبير مي شد، تغيير داده، به اعضاي رسمي مجلس سنا، كنسول ها و افسران ارشد دولت نيز داده شد.براي نظارت دقيق به استفاده از انگشتر، قوانين گوناگوني در روم باستان (بعد از سال 31 قبل از ميلاد)، به تصويب رسيد. پِليني (pliny)، در كتاب «تاريخ طبيعي» مي گويد: «انگشتر، اوّلين بار در اساطير يوناني، وارد شده است. وقتي كه «پرومتئوس (پروميته)» جرئت پيدا مي كند تا آتش را براي استفاده زميني ها از آسمان بدزدد. به خاطر اين خطاي عمدي، «زئوس»، خداي خدايان، او را به مدّت سي هزار سال، به قلّه كوه «كاوكازوس (قفقاز)»، مي بندد. در اين مدّت، كركسي از جگرش او را غذا مي داد. بعد از سال ها تلاش و كوشش، پرومتئوس، موفّق به كندن قسمتي از صخره اي كه زنجير به آن بسته شده بود مي شود و خود را از اسارتْ نجات مي دهد. سرانجام، زئوس نيز دلش نرم مي شود و پرومتئوس را از زنجيرها رهايي مي بخشد؛ ولي براي اين كه پرومتئوس ديگر بي حرمتي نكند، زئوس به او دستور مي دهد كه حلقه اي از زنجير خود را در انگشتش فرو كند».با اين كه داستان پليني، افسانه به نظر مي رسد، ولي با وجود اين، در آداب و رسوم، جايگاه ويژه اي پيدا كرده است. جيمز مك كارگي مي نويسد: «وقتي كه يك برده رومي، آزاد مي شد، همراه آزادي اش يك كلاه، يك جليقه و يك انگشتر آهني هديه مي گرفت. برده ها كه با زنجيرهاي قفقازي بسته مي شدند، وقتي آزاد مي شدند، مجبور بودند كه به عنوان نشانه پرومتئوس، حلقه اي از آن زنجير را در دست خود، حفظ كنند. برده ها هرگز مجاز به استفاده از انگشتر طلا نبودند».
رومي ها، تنها از انگشتر براي تعيين طبقه اجتماعي استفاده نمي كردند؛ بلكه از آن براي ازدواج نيز استفاده مي كردند. طي مراسم نامزدي، داماد، يك انگشتر ساده آهني به نشانه تعهّد و توانايي مالي براي حمايت از عروس، به خانواده عروس مي داد. مراسم نامزدي كه به طور ساده اي برگزار مي شد، بسيار مهم تر از مراسم ازدواج قلمداد مي شد و ارزش والايي داشت. ايين مسيحيت نيز بعدها اين سنّت را به عنوان بخشي از مراسم ازدواج پذيرفت.
در ميان بت پرستان باستان نيز به هنگام ازدواج، داماد، ريسماني را به مچ دست و مچ پاي عروس، به نشانه در بند كشيدن روح عروس و كنترل روح او مي بستند.
در تاريخ، داستان هاي زيادي نيز از نيروي سحرآميز انگشتر، نقل شده است. حضرت سليمان، انگشتري داشت كه او را هر روز ظهر به جايي در آسمان مي برد كه مي توانست اسرار زمين را بشنود. همچنين در داستاني ديگر چنين آمده است كه حضرت سليمان، روي انگشترش، نگيني داشت كه تصوير هر كسي و هر جايي را كه مي خواست ببيند، مثل ايينه، به او نشان مي داد و از آن در قضاوت هايش بين مردم استفاده مي كرد. در داستان ديگري نيز آمده است كه بعدها اين انگشتر، به دست ساحران يهودي مي افتد كه به وسيله آن، شيطان را از بيني بيمارها بيرون مي كشيدند.
درباره نيروي شفابخش انگشترها، از پزشك معروف يوناني، گالن كه در قرن دوم بعد از ميلاد مي زيست نوشته هايي بر جاي مانده است. وي از طلسم هاي سبز يشمي پادشاهان مصري نام مي برد كه طرحي از اژدهايي داشتند كه به وسيله اشعه هاي نور، احاطه شده بود.گالن، بر اين عقيده بود كه اين طلسم ها داروي بسيار مؤثر و شفابخشي براي بيماري هاي سوء هاضمه بودند و از چند انگشتر پزشكي نيز نام مي برند، از جمله انگشترهاي پادشاهي كه به انگشترهاي «عضله» معروف بودند و عقيده بر اين داشتند كه اين انگشترها دردهاي گرفتگي و ناراحتي هاي عضله را شفا مي دهد.پادشاه انگلستان، ادوارد، در قرن يازدهم بعد از ميلاد، انگشترهاي شفادهنده را ترويج داد. داستان از اين قرار است كه روزي ادوارد، با مسافر پيري مواجه مي شود كه هيچ پولي نداشت. مسافر پير، «آپوستين جان»، لباس مبدّل بر تن داشت. مسافر پير، انگشتر پادشاه را گرفته، بعد از اين كه دعاي خير براي او مي كند، انگشتر را به او برمي گرداند و به او مي گويد كه نيروي شفابخشي به انگشتر او داده است. از آن زمان، تا زمان ملكه «مري اوّل» كه در قرن شانزدهم بعد از ميلاد مي زيست، در روز جمعه قبل از عيد پاك، به راز و نياز مشغول مي شدند و انگشتر را بين مردم پخش مي كردند و عقيده داشتند كه با اين كار، از شرّ بيماري ها رهايي پيدا مي كنند.
ترويج انگشتر ازدواج از روم باستان آغاز شد. در حقيقت، امروزه داستان حلقه نامزدي در روم باستان، مي تواند براي ما آموزنده باشد. همان گونه كه پيش تر بحث شد، حلقه نامزدي در ابتدا، حلقه اي ساده از آهن بود كه بعدها به حلقه هاي طلايي و زينتي تغيير يافت. در دائرة المعارف «بريتانيكا» آمده است: «بخشيدن يك حلقه براي برجسته كردن مراسم نامزدي يك سنّت رومي كهن است». حلقه، احتمالاً يك عهد و پيماني بوده است كه طرفين بايد به آن وفادار مي شدند و به آن عمل مي كردند. در زمان پليني (سال هفتادِ پيش از ميلاد) هنوز حلقه، يك سنّت پسنديده و مثبت در بين مردم بوده و استفاده از حلقه هاي آهني در اين گونه مراسم ها، رايج بوده است، بويژه در مراسم ازدواج. اين گونه استفاده از حلقه ازدواج كه همراه با تعهّد طرفين بود، توسط كليسا، ازهمان زمان، پذيرفته شد و از قرن يازدهم ميلادي، دعاي خير و اوراد خاص آن نيز به مراسم اضافه گرديد.

دستبند نقره

يك كابوس‌گير كابوس‌گير ( به لهجه اوجيبوايي : asabikeshiinh به معناي عنكبوت يا اين كه bawaajige nagwaagan به معناي دام خواب , مساوي انگليسي : Dreamcatcher ) در فرهنگ و تمدن سرخپوستان اوجيبوايي ( از اوليه اقوام مستقر در ايالات متحده ) اسم وسيله‌اي ساخته شده با دست است كه از حلقه‌اي ساخته‌شده از شاخهٔ درخت بيد درست شده كه توري به صورت تارعنكبوت را داخل آن مي‌بافند . بعد از آن آن را با اشياي فردي و مقدسي همچون لبريز و مهره تزئين كرده و در درون تيپي يا اين كه بالاي گهوارهٔ نوپا آويزانش مي كنند .
در اعتقاد و باور اين مردمان هوا از رويا و كابوس آكنده است . پس با معلق كردن اين ساخته , روياهاي عالي از داخل شكاف مركزي كابوس‌گير عبور كرده و به شخص خفته مي‌رسند و كابوس‌ها در تارهاي آن به‌دام افتاده و با طلوع خورشيد نابود ميشوند . [۱]

دستبند نقره

يك كابوس‌گير كابوس‌گير ( به لهجه اوجيبوايي : asabikeshiinh به معناي عنكبوت يا اين كه bawaajige nagwaagan به معناي دام خواب , مساوي انگليسي : Dreamcatcher ) در فرهنگ و تمدن سرخپوستان اوجيبوايي ( از اوليه اقوام مستقر در ايالات متحده ) اسم وسيله‌اي ساخته شده با دست است كه از حلقه‌اي ساخته‌شده از شاخهٔ درخت بيد درست شده كه توري به صورت تارعنكبوت را داخل آن مي‌بافند . بعد از آن آن را با اشياي فردي و مقدسي همچون لبريز و مهره تزئين كرده و در درون تيپي يا اين كه بالاي گهوارهٔ نوپا آويزانش مي كنند .
در اعتقاد و باور اين مردمان هوا از رويا و كابوس آكنده است . پس با معلق كردن اين ساخته , روياهاي عالي از داخل شكاف مركزي كابوس‌گير عبور كرده و به شخص خفته مي‌رسند و كابوس‌ها در تارهاي آن به‌دام افتاده و با طلوع خورشيد نابود ميشوند . [۱]